آزمون الگوی جامع مدیریت درد مزمن در سالمندان

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت استفاده از الگویی کاربردی به منظور مدیریت مؤثر درد مزمن در سالمندان، این پژوهش با هدف آزمون بخشی از الگوی جامع مدیریت درد مزمن در سالمندان، انجام گردید. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه همبستگی از نوع آزمودن مدل است، که در آن 205 سالمند مبتلا به درد مزمن به شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب شدند. سازه های آسیب پذیری، زندگی با درد و دردمندی به ترتیب با پرسشنامه های بررسی آسیب پذیری ناشی از درد مزمن، زندگی با درد مزمن و مک گیل ارزیابی شدند.  تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر، و به کمک نرم افزارpls   smart (نسخه 2) انجام شد. یافته ها: بین سازه  دردمندی با سازه آسیب پذیری ارتباط معنی دار مثبت ( 39/0 = r، 01/ 0 p <) ،  بین دردمندی با زندگی با درد رابطه معنی دار منفی (26/0- = b ، 01/0 p <) وجود داشت. و بین آسیب پذیری با زندگی با درد نیز، رابطه معنی دار منفی حاصل شد (18/0- = b ، 01/0 p <). نتیجه گیری:  به منظور کاربرد الگوی جامع مدیریت درد مزمن در سالمندان،  ابتدا باید نحوه زندگی سالمند با درد، مورد توجه  قرار گیرد، سپس، عوامل ایجاد کننده و الگوی درد در قالب مفهوم دردمندی بررسی شود. در ادامه سازه آسیب پذیری که به عنوان مانعی برای مدیریت درد است را شناسایی و کنترل کرد تا درد مزمن به شیوه مؤثری مدیریت گردد.